Zeeland

Sylvia Tuinder is geboren in Den Haag als kind van een gezin met Zeeuwse roots. Haar grootouders komen uit Zierikzee en het gezin had van een klein arbeiderswoninkje midden in het dorp van Colijnsplaat een vakantiehuisje gemaakt.

Van jongs af aan wist ze dat dit de streek was waar ze wilde wonen. Vanaf haar geboorte verbleef ze daar iedere vakantie en vele weekenden. Ze ontdekte er de smaak van buiten en ervaarde het leven in dit dorp van binnenuit. "Ik weet nog dat ik als kind madeliefjes plukte voor de buren en op hun beurt overlaadden zij ons met rabarber en aardappelen." Hier is de kiem gelegd voor haar interesse in de landbouw en in Zeeland.

Het Westland en het tuinbouwgebied is dichtbij Den Haag. En dus begon Sylvia op haar 15e met haar eerste bijbaantje: het plukken van: -hoe kan het ook anders- tomaten. Later ging ze schoonmaken in een verpleeghuis, waar de ontberingen van de mensen die er woonden haar aan het denken zetten. "Soms stonden er files van rolstoelers voor de wc's, dat vond ik echt schrijnend & onacceptabel. Ik heb daarom zelf wel eens iemand op de wc gezet, wat zwaar werk was en niet mocht. Dat was bijna 30 jaar geleden en er is veel veranderd, maar de blijheid van die mensen als ik even goedemorgen zei, staat me nog altijd bij."

Foto: SP Zeeland

Inmiddels is zij door werk en opleiding thuis in landbouw, ecologie en landschap. Ze studeerde in Wageningen af in de richting ecologische landbouw en communicatie. Na haar studie kwam ze bij een groothandel, waar ze veel leerde over afzet van biologische groente en zuivel. Daar had zij veel contact met telers over het werk, de productie en de opbrengst, maar ook met consumenten. Desondanks bleef Zeeland lonken.

Die stap naar Zeeland deed ze in 1999. Al snel zag ze een kans om iets te doen waar ze voor mensen iets kon beteken, toen de Vrijwillige Thuiszorg op zoek was naar oeen provinciaal coördinator. Zeelandbreed werkte ze met vele medewerkers, besturen en vrijwilligers aan de Zeeuwse vrijwillige thuiszorg en de opzet van Steunpunten Mantelzorg. Met de komst van de WMO ging daar een streep doorheen. "Dat was echt enorm balen, we hadden zoveel dingen goed geregeld voor vele mensen die in een kwetsbare thuissituatie zaten, 3.000 actieve vrijwilligers stonden dagelijks klaar voor anderen. Maar met één Haagse pennenstreek werd daar een einde aan gemaakt."

Nu werkt zij voor de stichting Landschapsbeheer Zeeland, waar ook 3000 vrijwilligers zich inzetten om samen te werken aan behoud, beheer en onderhoud van de landschappelijke elementen in het landschap. Ze ontmoet vele bewoners die zich inzetten voor het groen of cultuurhistorie in hun eigen omgeving. “Natuur en landschap zijn zo belangrijk voor Zeeland, voor de mensen die er wonen omdat zij dat ervaren als hun identiteit, maar ook voor het toerisme en de werkgelegenheid die daarbij hoort. Samenwerken om de natuur te verbeteren is nodig voor Zeeland en biedt ook economische kansen. Daarnaast zijn biologische landbouw en andere kleinschalige duurzame vormen van landbouw volop in ontwikkeling en deze ontwikkeling verdient het om gestimuleerd te worden. Biodiversiteit hebben we allemaal nodig en een goed natuurbeleid levert juist geld op!"